در بسیاری از پروژه های ساختمانی برای افزایش زیبایی نهایی و حفاظت از تجهیزات سیم کشی، لوله کشی توکار برای برق کشی استفاده می شود. لوله کشی هایی که در دیوار و سقف، کف سازی، بتن و غیره به صورت دفنی اجرا می گردند، از نو ع لوله کشی توکار محسوب می گردند. بدین منظور لازم است برای عبور دادن لوله ها و تجهیزات برق، محل هایی مشخص شیار زنی شوند. این شیارها می توانند بر روی دیوارها، سقف و کف ساختمان کنده شده و لازم است قبل از اجرای عملیات بتن ریزی به انجام برسند.
در لوله کشی توکار مرحله لوله گذاری برق ساختمان نباید قبل از مرحله گچ خاک انجام شود. باید بعد از گچ خاک باشد تا سطح دیوارها برای نصب قوطی کلیدهای برق مشخص باشد. در غیر این صورت ممکن است بعد از گچ خاک و گچ کاری قوطی کلید ها به مقدار زیادی در دیوار فرو روند.
اصول لوله کشی توکار
جعبه های زیر کلید و پریز و دیگر متعلقات مشابه در سیم کشی های توکار باید با نوع لوله کشی
لوله های توکار باید به طریقی نصب شود که پیچ و خم های اضافی نداشته باشند و تا جای امکان از کوتاهترین فاصله استفاده شود.
لوله کشی به صورت مورب در دیوارها به طور کلی ممنوع می باشد.
لوله های توکار باید حداقل 15 میلی متر زیر سطح تمام شده دیوار یا سقف نصب شود(15 میلی متر اندود شود).
در مواردی که لوله های PVC یا لوله فولادی برق، در کف نصب می شود حداقل فاصله از روی لوله تا سطح تمام شده باید سه سانتی متر باشد. در این گونه لوله کشی ها باید فقط از لوله های فولادی یا پلاستیکی سخت استفاده شود.
جعبه های تقسیم و کششی و امثال آن، باید به گونه ای نصب شود که سیم ها و کابل های محتوی آن بدون تخریب ساختمان و یا خاکبرداری قابل دسترسی باشد ضمن این که تا جای امکان به چشم نیاید.
اتصالات باید به طور محکم انجام شود. در مکان های مرطوب یا در جایی که لوله در بتن یا زیر خاک و امثال آن دفن می شود، اتصال باید از نوعی باشد که از ورود آب به داخل لوله ها جلوگیری کند.
