رنگ عایق کابل های چند رشته باید به قرار زیر باشد:
الف) رنگ بندی فازها
- قرمز L1
- زرد L2
- سیاه L3
در کابل های تک رشته، رنگ عایق فاز می تواند هر یک از رنگ های قرمز، زرد و سیته انتخاب گردد. چنانچه کابل های تک رشته برای سیستم سه فاز مورد استفاده قرار گیرد هر یک از کابل های هر فاز در هر گروه باید از رنگ بندی فوق تبعیت کند.
ب) آبی کمرنگ برای تشخیص هادی خنثی (N)
پ) سبز و زرد (راه راه) برای تشخیص هادی حفاظتی (PE)
ترجیح دارد هادی مشترک حفاظتی-خنثی (PEN) دارای عایقی به رنگ سبز و زرد (راه راه) باشد. درغیر اینصورت می توان به این منظور از هادی با عایق آبی کمرنگ نیز استفاده کرد. در هر صورت در هر دو انتهای هادی مشترک حفاظتی-خنثی هر مدار، باید با نصب برچسب های مخصوص، وظیفه دوگانه هادی مشترک مشخص شود تا از ایجاد اشتباه حین بهره برداری جلوگیری شود.
رنگ شینه ها در تابلو های برق باید از رنگ عایق ها تبعیت کند.
مطابق استاندارد IEC 1-60227 رنک انتخابی برای تشخیص فازها به قرار L1 (قهوه ای)، L2 (سیاه)، L3 (خاکستری) می باشد.
رنگ عایق سیم ها در مدار نهایی
رنگ سیم ها در مدار نهایی از قبیل سیستم روشنایی، پریز های برق و غیره برای تشخیص فازها به قرار زیر است:
الف) قرمز L1 زرد L2 سیاه L3
برای حالتی که تابلو برق تغذیه کننده مدارهای نهایی سه فاز باشد و در صورت یک فاز بودن تابلو تغذیه کننده مدارهای نهایی، رنگ عایق مدارهای نهایی در این تابلو باید از رنگ فاز تابلو تغذیه کننده بالادست تبعیت کند.
ب) آبی کمرنگ برای تشخیص هادی خنثی یا سیم نول (N)
پ) سبز و زرد (راه راه) برای تشخیص هادی حفاظتی یا سیم ارت (PE)
ت) خاکستری و یا سفید برای برگشت مدار (فاز)، مثلا مسیر دوم بین دو کلید تبدیل یا بین دو کلید صلیبی با این رنگ ها مشخص می شود.
